Erasmus Granada: de eerste paar dagen

Lieve allemaal,

Inmiddels kan ik zeggen dat mijn tweede Spaanse avontuur echt begonnen is! Na bijna een jaar voorbereiding, stapte ik afgelopen woensdag 31 januari om 6.30 in het vliegtuig naar Málaga. De reis naar Granada verliep prima en vrij soepel. Ik was zelfs 2 uur eerder in Granada dan ik van te voren had bedacht. Mijn vliegtuig landde mooi op tijd, om 10u, in Málaga, en vanaf daar zou ik de bus nemen naar Granada. In plaats van de bus van 13.30, mocht ik al mee met de bus van 11.00. Dus toen was ik ook 2,5 uur eerder in Granada! In de bus een beetje in slaap gesukkeld, toch erg vroeg opgestaan. Toen we in Granada waren, had ik ook eerst niet door dat we er al waren. Daarna moest ik met twee koffers over het busstation op zoek naar de uitgang en de taxi’s, blijkbaar zag ik er nogal verloren uit, want ik werd meteen aangesproken door drie Mexicaanse meisjes die ook in de bus hadden gezeten. Ze vroegen of ik hulp nodig had, en of ik wist waar ik heen moest. Heel aardig, ik begreep dat zij aan het eind van hun Erasmus waren, maar dat ze 6 maanden geleden hier net zo hadden gestaan. Zij hebben mij dus even de weg gewezen naar de taxi’s, en gelukkig wist ik al waar ik heen ging, ik ging namelijk naar de makelaar waar ik mijn kamer van huur. De makelaar is open van 9-14 en van 17-20, van te voren had ik aangegeven na 17u langs te komen, maar het was inmiddels 13.15, dus met een beetje geluk hoopte ik nog voor 14u bij hen te zijn.

In de taxi kreeg ik al een eerste indruk van Granada, het lijkt me een grote, drukke stad. Snel gerend naar de makelaar, die gelukkig nog open was, maar helaas was de eigenaar er niet, en die had mijn contract en sleutel. Ik mocht wel mijn spullen laten staan, en alvast naar het appartement gaan, want daar wachtte een huisgenootje op mij. De makelaar en het appartement liggen gelukkig maar een paar minuten lopen van elkaar af, dus ik was daar vrij snel. Het huisgenootje, Guilia, was heel aardig en liet me meteen het hele appartement even zien. Daarna moest ik nog vrij lang wachten, en helaas was mijn kamer nog op slot. Dus, mocht ik tijdelijk even uitrusten in de kamer van een huisgenootje dat al weg was. Vervolgens had ik om 17.45 een afspraak bij de makelaar, en zoals wij Nederlanders gewend zijn was ik mooi op tijd. Helaas, ik had het kunnen weten, in Spanje nemen ze het niet zo nauw met de tijd.. Dus om 18.00 was er eindelijk iemand die mij meenam terug naar het appartement om daar ook mijn eigen kamer te laten zien, en om 18.45 was Antonio er om mij het contract te geven en de sleutels te overhandigen. Dit alles ging volledig in het Spaans, dus ik werd meteen in het diepe gegooid. Gelukkig vond ik dat het me vrij goed afging! Mijn kamer is heel fijn, vrij groot, en alle meubels die je nodig hebt, staan er. Verder deel ik een badkamer met Guilia, en zijn er een woonkamer, eetkamer, keuken, en soort overloop/balkon met wasmachine en droogrek.

In Granada zelf is het nog best koud, er waait vooral een koude wind, en de temperatuur komt nog niet boven de 10 graden. Ik heb het met mijn zomerjas dus best fris af en toe. Op de tweede dag heb ik me vooral georiënteerd op de omgeving, even boodschappen gedaan. Ik moest bijvoorbeeld zelf nog voor beddengoed zorgen. Daarnaast moest ik ook wel even bijkomen van de lange reis en dag.

Het huis is vrij rustig, officieel wonen er nu drie mensen inclusief ikzelf. Giulia is hier nog een weekje, dus die is eigenlijk vrij veel weg. De andere jongen ging de dag dat ik aankwam op vakantie, dus die heb ik ook helemaal niet gezien, en de vierde kamer is dus nog leeg. Om een beetje contacten op te doen, en om wat van de stad te zien, besloot ik om vrijdagmiddag (16u) mee te gaan op een tour door Sacromonte met EMYCET, een Erasmus organisatie hier. De tour ging door een van de oude delen van Granada, en was heel indrukwekkend. Ik heb meteen kennis kunnen maken met alle steile, nauwe weggetjes, hier lopen is een hele workout voor je benen. De gids bracht ons naar de grotten in de berg waar mensen van oudsher woonden, en waar nu nog steeds mensen wonen. Ook gingen we helemaal naar boven, waar we uitzicht hadden over de hele stad en het Alhambra. Om wat op te warmen, gingen we daarna Churros met chocola eten. Een Spaanse lekkernij die ik al uit Salamanca en Valencia kende, maar die ik echt gemist had! Op de tour ook nieuwe mensen leren kennen, waaronder een meisje dat in hetzelfde gebouw woont als ik! Leuk om deze week nog een keer wat met hen te doen.

Voor zaterdag had ik me al ingeschreven voor mijn eerste reisje. Die ging naar Caminito del Rey, een route van 7,7 km, waarvan 3 km over een pad door de bergen. Tot 2015 (voor de reconstructie) werd het gezien als ‘s werelds gevaarlijkste pad. Nu is het gelukkig helemaal veilig, alhoewel nog steeds niet aan te raden als je last hebt van hoogtevrees. We vertrokken al om 7u ‘s ochtends, omdat ze harde windstoten hadden voorspeld in de middag. We gingen met de bus een heel stuk omhoog in de bergen, en wat was het daar koud. Gelukkig kwam rond 12u de zon erbij, en werd het aangenamer om te lopen. De route was heel indrukwekkend, super mooi om zo langs de bergen te lopen, en heel gaaf dat je dan op een paar houten plankjes loopt en zo 100 meter naar beneden kunt kijken. Gelukkig heb ik geen last van hoogtevrees.

Na al die lange wandelingen (en bergen), heb ik vandaag een rust dagje, ik geloof dat mijn benen dat wel even waarderen, vooral mijn kuiten hebben toch wel een goede workout gehad. Komende week ben ik nog vrij, morgen ga ik een andere tour doen door Granada met EMYCET, en de rest van de week wil ik nog zoveel mogelijk van de stad zien. Dan 12 februari zal ik ook beginnen aan de Universiteit hier, ik ben heel benieuwd!

Liefs!