Erasmus Granada: Week 5 & 6 + Marokko

Lieve allemaal,

Dit blog liet helaas door ziekte even op zich wachten, maar inmiddels voel ik me al weer een heel stuk beter, en dus is het tijd om mijn ervaringen van vorige week met jullie te delen met als hoogtepunt: Een weekendje Marokko!

Het uni ritme begint er steeds meer in te komen, mijn weekje ziek afgelopen week verstoorde dat een beetje. De hoeveelheid stof is gelukkig goed te behappen, wel begin ik steeds meer opdrachten te krijgen. Zo heb ik een vak waarvoor ik elke week iets moet lezen, en daarvan een samenvatting in moet leveren. Daarnaast zijn ook de eerste grotere opdrachten opgegeven: we moeten een real-life bystander effect onderzoek gaan uitvoeren (Meer info bystander effect: https://www.youtube.com/watch?v=Wy6eUTLzcU4; https://www.youtube.com/watch?v=OSsPfbup0ac). Heel interessant, maar nog wel een beetje vaag hoe we dit precies vorm moeten gaan geven. Het valt me op dat de opdrachten hier veel praktischer zijn dan in Utrecht, het is veel meer echt zelf uitvoeren, dan erover lezen en literatuuronderzoek doen. Dat is wel even switchen.

De rest van de week stond eigenlijk in het teken van voorbereiden voor Marokko. Donderdag ingepakt, nog wat laatste inkopen gedaan, en vroeg naar bed gegaan. We vertrokken namelijk om 3.45 met de bus vanaf Neptuno. Ik bleek een van de weinigen te zijn die voor die tijd geslapen had, maar desondanks heb ik ook in de bus nog kunnen slapen. Rond 7.30 waren we bij de haven om met de boot naar Ceuta te gaan. We waren een ontzettend grote groep, 3 bussen vol, dus alles ging best wel langzaam: iedereen kreeg een bootkaartje, we moesten allemaal door de bagagecontrole etc. De bootreis was gelukkig maar een uurtje, en we waren vrij snel in Ceuta, daar begon het wachten pas, want toen moesten we de Spaanse en Marokkaanse grens nog over. Iedereen gaf zijn paspoort aan de organisatoren, en door de Spaanse douane kwamen we zonder problemen, de Marokkaanse was echter heel druk, wat ervoor zorgde dat het allemaal wat langer duurde. Na twee uur wachten in een best warme bus mochten we gelukkig allemaal de grens over. Ik begreep van onze leiding dat er nog wel eens mensen (vooral uit andere arabische landen) geweigerd worden.

Ik zat in bus 1, samen met een meisje dat ik al kende van andere reisjes. In onze bus zaten 3 mensen van de organisatie, waaronder Elias die de ‘leiding’ had. Hij kwam oorspronkelijk uit Tetouan, spreekt Frans, Arabisch, Spaans en Engels (allemaal goed…) en kende bijna alle mensen die we onderweg tegenkwamen. Dat gaf wel een prettig en vooral veilig gevoel. Daarnaast was het erg leuk dat hij heel veel kon vertellen over Marokko. Gedurende de drie dagen hadden we overal dezelfde gidsen, soms werd de groep gesplitst, maar een aantal keer bleven alle bussen gewoon bij elkaar. We begonnen onze reis in Tetouan, het weer was heel wisselend: het begon zonnig, maar eindigde met regen. Inmiddels was het ook al rond 15u ‘s middags, en het was dus (gelukkig) tijd om te lunchen. Dat was meteen al een hele ervaring op zichzelf. We aten in een heel mooi restaurant, dat helemaal gedecoreerd en gebouwd was in Arabische stijl. Daar kregen we typisch marokkaans eten: soep, salade, couscous en muntthee met een koekje. En dat allemaal inclusief entertainment, er waren drie mannen die zongen en gitaar speelden in traditionele kledij, een buikdanseres, trommels en iemand die trucjes deed. We werden meteen ondergedompeld in de Marokkaanse ervaring. Daarna deden we een tour door de medina van Tetouan, heel indrukwekkend. Een medina is een stukje stad dat helemaal omringt is door een muur en bestaat uit allemaal kleine straatjes, gevuld met winkeltjes en huizen. Het voelde aan als een doolhof, en omdat we met zo’n grote groep waren, stonden er overal mensen om te zorgen dat niemand verdwaalden. Het was wel meteen een hele andere wereld, piepkleine ‘winkeltjes’ waar mensen hun groenten of vlees verkochten, het was heel druk, en overal lag rommel. Het zag er allemaal vrij sober uit. Na een lange tour en heel veel verschillende indrukken, was het tijd om naar het hotel te gaan. Het hotel was prima, het had vier sterren, maar was niet te vergelijken met een vier sterren hotel in Europa. Gelukkig betekende dit wel dat het schoon was, met veel ruimte en fijne bedden. Rond 20u waren we allemaal ingecheckt, en om 21u werden we beneden verwacht voor het eten. Iedereen was verschrikkelijk moe, dus we zaten allemaal als een soort zombies aan tafel. Het eten was gelukkig wel lekker, maar iedereen was vrij snel weer verdwenen om te douchen en slapen. Leuk was wel dat ik aan tafel zat met 4 andere meiden waarmee Alexandera en ik de rest van de reis veel zijn opgetrokken. Zo leer je toch weer nieuwe mensen kennen.

De tweede dag was ik al weer veel frisser en meer uitgerust, ondanks het opstaan om 6.45. Als eerste bezochten we het plaatsje Asilah, wat heel erg mooi was. Het ligt aan de Atlantische kust en is bijna helemaal wit. Verder zijn er overal door de stad schilderijen te vinden op de muren, dit geeft de stad een hele vrolijke sfeer. Na een tour kregen we nog wat vrije tijd, helaas begon het op dat moment heel hard te regenen, dus we waren eigenlijk eerder terug in de bus dan nodig was. Door het slechte weer besloten de organisatoren het programma iets om te gooien, we gingen eerst naar de kamelen. Ja, ik heb op een kameel gezeten en ik kan je vertellen dat het super oncomfortabel is, en hoog. De kamelen waren niet agressief gelukkig, maar ik vond ze wel een beetje zielig, met z’n vijven aan een touwtje en maar doen wat je gezegd wordt. Maargoed, zo ben ik wel weer een ervaring rijker. De grot waar we heen zouden gaan, was helaas ondergelopen met water, dus gingen we meteen door naar Tanger om te lunchen. De lunch was weer drie gangen en typisch Marokkaans, de setting was dit keer iets anders. Dit restaurant was iets moderner, met mooie glas-in-lood ramen en lampen. Hierna kregen we een korte tour door Tanger, die eindigde bij een Herbolario. Daar kregen we uitleg over de verschillende natuurlijke producten die Marokko rijk is, zoals argan olie. Interessant om over te horen en we mochten de verschillende producten ook proberen. Echter, bleek het allemaal ook een beetje een verkooppraatje te zijn, want aan het einde was er de mogelijkheid om alle producten te kopen. Hierna hadden we wat vrije tijd, we hebben wat winkeltjes bekeken en een heerlijk Marokkaans gebakje gegeten. Het regende helaas nog steeds, dus het was ook wel prettig dat we weer terug gingen naar het hotel. Dit keer was het diner om 22u (nog later..) en was er entertainment tijden het eten. Iets minder was dat er een bruiloft gevierd werd in het hotel, waarvan het feest doorging tot 4u ‘s nachts, en ondanks dat het een vier sterren hotel was, leek het alsof het feest in onze hotelkamer plaatsvond. De drums, het gezang en gebonk zorgde er helaas voor dat ik de tweede nacht niet zo heerlijk sliep. Dat was erg jammer, want ook de tweede dag vertrokken we vroeg, en dat was meteen ook onze laatste dag.

De laatste dag gingen we naar het plaatsje Chefchaouen, de blauwe stad. Heel erg mooi, bijna alle huis zijn er blauw en dat geeft het stadje een hele kalme sfeer. Wel was dit plaatsje daardoor ook meteen veel toeristischer. Na een vrij lange tour, hebben we ook daar geluncht. Weer in een ander soort omgeving, dit restaurant was veel ouder, vrijwel helemaal van hout, en was ook heel erg gedecoreerd. Het eten was gelukkig weer heerlijk! Al moet ik zeggen dat drie dagen couscous toch wel even wennen was (we kregen ook wel andere dingen, maar er was altijd couscous ergens). Na de lunch kregen we ons laatste uurtje vrije tijd. We gingen nog even terug naar een paar mooie plekken om foto’s te maken zonder tienduizend andere mensen erop. Toen was het helaas alweer tijd om terug de bus in te stappen, want we moesten op tijd bij de boot zijn voor de overtocht om 20u. Gelukkig ging terug door de douane aanzienlijk sneller, de boot op komen dan weer niet. Het leek wel alsof we op het vliegveld waren: douane, tassencontrole, kaartjescontrole en heel veel politie. We hadden gelukkig geen verstekelingen meegenomen in de bus, dat was nog wel een wat schokkende ervaring: de hele reis probeerden er jonge jongens onder de bus te komen, vrijwel bij elke stop waren er wel een aantal. Er werd ons verteld dat zij zich onder de bus wilden verstoppen, om zo de grens naar Europa over te komen. Hier hoor je natuurlijk regelmatig over in het nieuws, maar het is wel een reality check als jij gewoon de bus instapt en over de grens komt zonder problemen, en zij hun leven riskeren om onder diezelfde bus te komen.

Na een lange reis terug in de bus, lag ik om 2.00 ‘s nacht weer heerlijk in mijn eigen bedje in Granada. Ik vind het heel bijzonder dat ik eindelijk buiten Europa ben geweest, en een deel van Marokko heb mogen zien. Ik vond het een prachtig land, maar ook de grote verschillen hebben veel indruk op mij gemaakt. Het was het toch wel een hele korte reis, en ik geloof dat er nog veel meer te zien is. Wie weet krijg ik nog de kans om dat een andere keer mee te maken.

Liefs,

Anniek

Voor foto’s zie de link: https://photos.app.goo.gl/dWFhGPq3O3mzAvy62